Andrzej Fonfara

Debiut na zawodowym ringu Andrzej Fonfara zaczyna wygrywając walkę z Miroslavem Kubikiem w Ostrołęce 3 czerwca 2006 roku pod okiem Andrzeja Gmitruka. 3 tygodnie później debiutuje na amerykańskim ringu, tym razem w narożniku z Samem Colonną i odnotowuje kolejne zwycięstwo.
Przez kolejne lata trenuje w Winy City Gym dalej pod okiem Sama Colonny, nabywając ringowego doświadczenia. W 2010 roku postanawia przejść do kategorii półciężkiej, marząc o zdobyciu mistrzostwa świata. Toczy wiele emocjonujących i zaciętych walk bokserskich, dążąc do upragnionego celu.

30 kwietnia 2010 - zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata organizacji WBC Youth w bokserskiej wadze półciężkiej, pokonując Rogera Cantrella.

20 maja 2011 - zdobył wakujący pas WBO NABO, nokautując w siódmej rundzie Anthony′ego Russella.

16 marca 2012 - pokonał w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut Byrona Mitchella, zdobywając tytuł zawodowego Mistrza Stanów Zjednoczonych federacji IBO.

13 lipca 2012 - odniósł swój dotychczasowy największy sukces, wygrywając po 10 rundach jednogłośnie na punkty (stosunkiem 99:91 i dwukrotnie 97:93) z byłym mistrzem świata wagi półciężkiej IBF Glenem Johnsonem.

16 listopada 2012 - zdobył tytuł Mistrza Świata federacji IBO w kategorii półciężkiej, pokonując przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Toma Karpency’ego. Już w pierwszym starciu Amerykanin zaliczył dwa nokdauny. Od drugiej rundy Fonfara walczył ze złamaną ręką. W siódmej rundzie po ofensywnej akcji Karpency przewrócił się, zgłaszając następnie kontuzję barku i zrezygnował z dalszej walki.

16 sierpnia 2013 - na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago wygrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Hiszpanem Gabrielem Campillo. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.

6 grudnia 2013 - w UIC Pavilion w Chicago wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Kolumbijczykiem Samuelem Millerem (26-7, 23 KO).

24 maja 2014 - zmierzył się w Montrealu z Adonisem Stevensonem (23-1, 20 KO) w walce o pas mistrza świata federacji WBC. Po zaciętym pojedynku Polak przegrał jednogłośnie na punkty, sędziowie punktowali 115:110, 115:110 i 116:109 dla Kanadyjczyka.

1 listopada 2014 - w UIC Pavilion w Chicago pokonał na punkty w stosunku 97:93, 98:92 i 97:93 Francuza Doudou Ngumbu.

18 kwietnia 2015 - w kalifornijskim Carson Andrzej Fonfara wygrał w dziewiątej rundzie poprzez techniczną decyzję sędziów z byłym mistrzem świata WBC kategorii średniej, Meksykaninem Julio Césarem Chávezem Jr. (48-1-1, 32 KO), zdobywając międzynarodowy pas WBC International. Przed przerwaniem walki prowadzący na punkty (89:80, 88:81, 88:81) Polak lewym sierpowym, posłał rywala na deski w dziewiątej rundzie. Walka została uznana przez portal boxingscene.com za pięściarską niespodziankę półrocza 2015.

16 października 2015 - w UIC Pavilion w Chicago w pierwszej obronie pasa WBC International zmierzył się z byłym mistrzem świata organizacji WBO Nathanem Cleverlym (29-2, 15 KO). Po bardzo dobrym pojedynku pokonał Walijczyka jednogłośnie na punkty 115:113 i dwukrotnie 116:112. Jednocześnie ustanowił rekord w historii kategori półcięzkiej w łącznej ilości wyprowadzonych (2524) i przyjętych ciosów (936).

18 czerwca 2016 - niespodziewanie przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Amerykaninem Joe Smithem Jr (21-1, 17 KO), tracąc pas WBC International. Po tej porażce postanawia przenieść się do Kalifornii, gdzie zaczyna współpracę z nowym szkoleniowcem Virgilem Hunterem.

4 marca 2017 - udanie powrócił na ring, pokonując przez TKO w 10 rundzie byłego dwukrotnego mistrza świata Chada Dawsona (34-4, 19 KO). Do momentu nokautu Polak przegrywał na kartach punktowych u wszystkich sędziów.

3 czerwca 2017 - stanął do rewanżowego pojedynku z Adonisem Stevensonem (28-1, 23 KO). Tym razem walka od początku miała jednostronny przebieg, a Polak został poddany przez swój narożnik już w drugiej rundzie.

16 czerwca 2018 - Andrzej Fonfara (30-5, 18 KO) pokonał Ismaila Sillakha (25-6, 19 KO) przez techniczny nokaut w szóstej rundzie. Polski bokser był wspierany z trybun przez kibiców i piłkarzy Legii Warszawa.